Elke transitie van oud naar nieuw, vraagt om een interne transformatie. Omdat we het nieuwe alleen kunnen creëren op basis van nieuwe waarden, op basis van een nieuwe manier van werken. Door Daphne Treurniet (Shaping New Economy), 500 woorden, 2 min. leestijd.
Of het nou de energietransitie, de mobiliteitstransitie of de eiwittransitie is; de nieuwe situatie die we voor ogen hebben is wezenlijk anders dan de huidige realiteit. Het verschil is zo groot dat alle betrokkenen beseffen dat het hele systeem veranderd moet worden. Van fossiel naar schoon, van bezit naar gebuik en van lineair naar circulair. Een systeem verander je natuurlijk niet van de ene op de andere dag. Vooral niet als je beseft dat de sociale innovatie-component de belangrijkste is én dat de mens een gewoontedier is. Ik geloof zelf helemaal niet in stapsgewijze verandering an-sich. Een beetje groener of een beetje socialer gaat ons niet brengen waar we heen willen.
Wat zal ons daar dan wél brengen? Verandering van binnenuit: transformatie. In de mens zelf, in het team, in de organisatie en uiteindelijk in de maatschappij. Transformatie vergt moed; de moed om in de spiegel te kijken, het lef om het oude los te laten en de durf om het ongewisse te omarmen. Het geloof dat daar iets nieuws zal ontstaan. Maar vooral de moed om het anders aan te durven pakken en dat te delen, je niet terug te laten fluiten door de pioniers van (over)morgen. Alleen door nieuw denken kunnen we een nieuwe oplossing creëren (vrij naar Einstein: “We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them.”)
Wat betekent dat concreet? Als we kijken naar dit moment waarin door veel mensen wordt thuisgewerkt, we elkaar online ontmoeten, en we meer dan normaal op onszelf aangewezen zijn, dan is daar een risico met een inherente kans. Het thuiswerken maakt ons taakgerichter, actiegerichter, naar binnen-gerichter. Door het gemis van de wandelgang naar het koffiezetapparaat, de tussentijdse grappen van collega’s en die paar minuten voor de vergadering waarin je even een kletspraatje houdt, wordt er veel “slack” tussenuit gehaald. Ruimte die nodig is om de hersenen te stimuleren op een meer creatieve manier te denken. Met als gevolg een hele efficiënte taakgerichte manier van werken, die vooral op het nu en de details gericht is. Even uitzoomen en sparren met een collega is er nauwelijks meer bij. En in dat gebrek aan creativiteit schuilt een groot gevaar. Want, even terug naar de transities: die creativiteit en juist het samenwerken, naar buiten gericht denken en handelen zijn heel hard nodig. Creativiteit is het vuurtje dat ons brandend houdt; ons verwarmt (verbindt), ons verlicht (goeie ideeën geeft).
De kans lig hier: door onszelf daarvan bewust te zijn (en vooral het leiderschap en HR-afdelingen) kunnen we expliciet tijd gaan besteden aan die creatieve, verbindende en strategische processen. Hoe zou het zijn als we elke dag beginnen met een korte geleide meditiatie ( wat creativiteit bevordert), of zelfs aan het begin van elke on-line meeting iedereen een tekeningetje te laten maken van haar/zijn intentie. Wat als we zakelijke tekeningen gebruiken i.p.v. notulen. Een foto-verslag i.p.v. rapporten? Zou dat niet helpen om ons uit die actie-modus, uit die details, uit die gewoontes en patronen te halen? Ik denk dat het een mooie start is van een vernieuwende manier van werken, eentje die echt nieuwe resultaten zal produceren. Creativiteit is de brandstof voor die interne transformatie die we nodig hebben voor systeem-transities. Helaas is creativiteit vaak verbannen naar het privéleven. Nu privé en werk meer door elkaar lopen, hebben we een kans daar iets aan te doen. Welke leider durft?
